Historie van MBC Weert
De geschiedenis van MBC Weert volgens de herinneringen van Piet Jacobs.
Eind jaren 50 en in de jaren 60 en 70 gingen veel kinderen in Weert op woensdagmiddag naar “de stichting vrije uren” Hier maakte men onder begeleiding van een vakbekwaam instructeur (van Lierop) kennis met veel technieken. Een ervan was houtbewerking. Nestkastjes, stoelen en tafels werden er in elkaar gelijmd en getimmerd geschuurd en geschaafd. Ook modelbouw deed zijn intrede. Bootjes en zeilschepen werden er gebouwd, vaak vanaf tekening en uitgeprobeerd op de IJzeren man, zouden ze varen of zinken? Ook werden er primitieve zweefvliegtuigen gebouwd en werden de vleugels bekleed met spanpapier.
Op de Boshoverheide werden deze toestellen met of zonder hulp van een elastiek-motor de lucht in gegooid. Besturingen waren in die tijd nauwelijks voorhanden, als ze er al waren, waren ze niet proportioneel, door dat als je links stuurde sloeg het roer ook met de volledige uitslag naar links, het hoogteroer werkte eveneens met die volle uitslagen op up en down. Ook waren er toestellen voor de vrije vlucht. Als zo een toestel in een thermiekbel terecht kwam, was het DAG met het handje! Een verhaal vertelt dat men ooit zo’n zwever in Brussel heeft teruggevonden. Later kwam men op het idee om een brandende lont aan de zwever te bevestigen. (niet zo’n goed idee op een droge heide) Als het lont bijna opgebrand was verbrandde een elastiek die het stabilo omhoog deed klappen. Het toestel overtrok zich dan en kwam in een mooie vrille naar beneden Weer later kwamen er timers (een soort kookwekker) die het stabilo na de ingestelde tijd deed omhoog klappen.
Op een andere tijdelijke plek in Weert, te weten “de Tranchee” (nu vakantiepark de Weerterbergen) waren de LUCHTPIRATEN bezig met zelfgebouwde radiobesturingen, de DIGIT 4 en later de DIGIT 5 zenders” Deze zenders waren geschikt om vliegtuigen met brandstofmotor te besturen. Hoe harder het geluid, hoe spectaculairder het was. OPEN dempers waren toen nog heel normaal. Crashes waren onvermijdelijk omdat deze besturingen nog in ontwikkeling waren en men nog niet goed wist hoe een vliegtuig te besturen. Uiteindelijk werd iemand uit Sittard bereid gevonden om de kneepjes voor het besturen van een vliegtuig aan de clubleden van de LUCHTPIRATEN aan te leren. Deze vliegmodus wordt nu nog de “Weerter modus” genoemd. Ik heb ooit gehoord als je met je motorvliegtuig een low pass maakte en je vergat de antenne van de zender in te schuiven dit ook een crash tot gevolg had, omdat de ontvanger in het toestel overstuurd werd. (Signaal te sterk omdat toestel te dichtbij kwam)
In 1971 is uit deze twee groepen “MBC WEERT” opgericht.!!!! Dit was eerder voornamelijk een vriendengroep die veel tijd bij “Wiel van Ties” doorbracht. Voor de buitenstaanders, dit was bij café de ” Jaco bar” op boshoven. Achter in het café was een zaaltje waar aan toestellen gebouwd werd. Ook werden er in de begin jaren vergaderingen van de club gehouden. Na een avondje schuren werd er gretig van de bar gebruik gemaakt om het stof weg te spoelen.
Na veel zoeken werd er aan de Hoogbosweg een drassig stuk weiland geschikt bevonden als modelvliegveld. Er lagen diverse afwateringssloten, die haaks op de richting van de huidige landingsstrip liepen. Maar uiteindelijk had men hier een eigen stek gevonden waar men permanent terecht kon.
Grasmaaien was iedere week een hele onderneming met een kleine handmotormaaier. Een schuilgelegenheid was er toen nog niet, tijdens een regenbui werd in de auto’s geschuild en de toestellen werden onder de auto geschoven. Als dan uiteindelijk een start gemaakt kon worden was dat vaak erg frustrerend door de bulten en de slootjes op de startbaan. Vaak sloeg de prop tegen de grond en bij landingen sprong het toestel vaak ongewild op. Ik weet dat er ooit iemand door zo een opspringend vliegtuig werd geraakt en zijn been brak. Ook het vele prikkeldraad dat toen nog overal om de weilanden heen stond was een echte vliegtuigkiller bij buitenlandingen. Ondanks alles groeide het leden aantal. Er kwam zelfs een heus bestuur.
In 1976 durfde het toenmalig bestuur het aan om de eerste vliegshow van MBC Weert te organiseren. Het werd een groot succes en was het laatste “zetje” wat ik nodig had om me als lid aan te melden bij ons “clubje”. Contributie in die tijd bedroeg ƒ48,- per jaar. De week erop ging ik samen met Wiel van Ties naar de Albatros in Montfort waar ik trotse eigenaar werd van een bouwdoos genaamd Charter. De 27mhz multiplex zender die ik gekocht had moest toentertijd opgestuurd worden naar den Haag (RCD) om type goedgekeurd te worden. In de tussentijd dat ik de zender nog niet terug had werd er flink gebouwd aan de Charter. Ook werd me verteld dat je nieuwe propellers altijd moest uitkoken. Dit klusje deed ik in de keuken op een gaspit in een cakebakvorm, terwijl ik in mijn kelder verder ging met plakken en schuren. Na enige tijd rook ik een vreemde lucht in de kelder, oeps, propellers vergeten, flinke rookontwikkeling en een gat in de bakvorm en een stroperig goedje over het gasfornuis waar mijn vrouw niet zo blij mee was.
Nu de club wat geld in kas had werd er in 1977-78 een bulldozer ingehuurd om de startbaan mooi vlak te schuiven. Buiten de landingsbaan zijn de contouren van de slootjes nog altijd zichtbaar aanwezig. Ook kregen we rond die tijd de beschikking over een houten clublokaal. Dit was een directiekeet van de Wilma (bouwbedrijf) die overbodig was na voltooiing van een woonwijk op boshoven.
Er werd een petroleumkachel geïnstalleerd en hier hebben we heel wat sterke verhalen verteld als het weer het niet toeliet om buiten te vliegen. Ook werd het bankstel wat aanvankelijk in het clubhuis stond ‘s nachts voor diverse doeleinden gebruikt! Helaas ontbrak het aan water, elektra en een WC. Tevens werd er toen een grotere professionelere grasmaaier aangekocht (Torro 3- kooien maaier met zitje) Deze machine werd aanvankelijk op de Hushoverhegge gestald bij een clublid om diefstal uit de “keet” te voorkomen. Dit was geen goed alternatief omdat het halen en terugbrengen van de machine meer tijd in beslag nam dan het maaien van het veld zelf. Op een mooie woensdagavond wilde Jac Scheĺlekens en ik vliegen, helaas het gras was te lang!!! Wij naar de stalling toe met mijn auto. Om de aanrijtijd te verkorten besloten we om de grasmaaier met een stuk touw aan mijn autotrekhaak te bevestigen. Al rijdend zag ik dat Jac “ja” knikte, dus ik geef gas bij tot zo’n 40 km/h op die grindweg. Ineens zie ik Jac hevig slingerend achter mijn auto, het touw brak en Jac lag met de machine in de sloot. Dat “ja” knikken was het gevolg was het slechte wegdek, ik begreep; “het gaat goed” daarom verhoogde de snelheid. Uiteindelijk werd besloten om de machine permanent in het clublokaal te stallen.
Tussen 1970 en 1986 werd er gestart met een landinrichtingsproject genaamd “ruilverkaveling de oude graaf” Dat betekende dat wij met ons clubje zouden moeten verhuizen. We kregen een veld aangeboden achter de regionale stortplaats, bij het “hazepad” daar waar nu het fietspad begint door de laura bossen. Na vele bezwaren onzerzijds hebben we deze verhuizing kunnen tegenhouden en werden we op de huidige locatie ingepast. In die jaren werden de kleine versnipperde weilanden samengevoegd tot de grote stukken landbouwgrond die ons veld nu omringen. Het vele prikkeldraad wat die weilanden omheinden werd door de jaren heen afgebroken. Ook werden er talloze verdwaalde en rijen met bomen die her en der stonden gekapt. Zelfs een hele boomgaard met (erg lekkere peren) werd weer landbouwgrond. Dit is het perceel aan de overkant van de Hoogbosweg.
In de jaren 80 liep de A2 vanaf afslag 38 richting Weert om vervolgens via de Ringbaan noord en Roermondseweg weer aan te sluiten op de autobaan in Kelpen. Het ontbrekende stuk genaamd “het SLINGERTRACÉ” zou de komende jaren in het landschap ingepast worden. En jawel hoor op een zaterdag sloeg me de schrik om het hart bij aankomst op de club. Het tracé was precies zo uitgepaald, dat het dwars over ons veldje heen richting A2 bij restaurant de Wildenberg liep. Gelukkig is dit voorgenomen tracé ons bespaard gebleven. Na oplevering van het slingertrace in ’89 lagen we met onze club wel ineens in een andere gemeente, nl Nederweert. Dit kwam omdat alles ten noorden van het tracé Nederweert werd en ten zuiden alles gemeente Weert. Dit om het bij calamiteiten de hulpdiensten het makkelijker te maken om een locatie te vinden.
Rond die tijd (jaren 86-90) konden we plots een groot aantal leden van onze zustervereniging uit Budel verwelkomen. De club uit Budel had problemen met de buurt vanwege geluidsoverlast en moest de vliegactiviteiten op hun veld stopzetten. De leden van Budel waren ervaren vliegers met hun eigen zender “modus”. Er zat zelfs een RC1 wedstrijdvlieger bij. De Weerter vliegmodus was toen niet meer te handhaven met als gevolg dat er nu in diverse “modi” wordt gevlogen.
Omdat er geen stroom, laat staan alarm in het clubgebouw zat hadden we veel te maken met vandalisme in en aan ons gebouwtje. Op een morgen kregen we telefoon dat andermaal was ingebroken. Helaas was het dit keer flink raak!!! Onze net gereviseerde in TOP staat verkerende grasmaaier was gestolen. Aan bandensporen was te zien dat hij met een kraan op een vrachtauto getild moet zijn. Met clubleden stad en land afgezocht maar helaas. Zelfs via de plaatselijke media is het niet meer gelukt om de machine terug te vinden. Goede raad was duur. Uiteindelijk werd besloten om eens per week het gras door een plaatselijke hovenier te laten maaien. Deze kwam als hij tijd had, vaak al in het begin van de week. Soms bleven er ook stroken gras staan en was het in het weekend weer flink lang. De maaiprijs was ook een “rib” uit het lijf van de clubkas, namelijk ƒ75,- per keer.
Vanaf 1995 bloeide de club steeds verder op na een eerder dieptepunt met nog maar max 30 leden. De jeugd nam het roer over. Het 25-jarig clubbestaan werd in 1996 met een vliegshow gevierd. Er werd een website gebouwd die iedere week voorzien werd van nieuw fotomateriaal over de clubactiviteiten. Er werden allerhanden activiteiten georganiseerd zoals het interlimbo, koopjesbeurs, het limbrakamp, snertvliegen, kampeerweken met vliegclub Woerden, het project “batwing” en de diverse barbecue avonden met max. 125 personen die ondergetekende mocht verzorgen. Ik herinner me nog een tankwagen met 35 kuub water waarvan op een warme dag heel wat leden leuke herinneringen hebben overgehouden tijdens een jeugdkamp.
Ook gaf MBC WEERT overal in het land ” acte de présence ” met hun batwings en andere vliegtuigen. Dit leidde weer tot een gigantische toeloop uit heel het land van publiek en piloten tijdens onze geweldige vliegshows van 2002 en 2004 Het was op de A2 zo druk dat er een file stond tot aan onze club. Bezoekers werd geadviseerd om tot aan turborotonde in Weert door te rijden en dan terug te rijden naar onze vliegshows, dit om de file op de A2 op te lossen.
De financiën waren nu voldoende om een hekwerk te plaatsen rondom de pits. Helaas hield het vandalisme niet op. Ons eerste zonnecelinstallatie werd gestolen, emballage werd meegenomen brandblussers leeggespoten, ruiten vernield etc. Weer diverse inbraken en tot twee keer toe een poging om het clubgebouw in brand te steken. Er moest iets gebeuren.
Toen onze toenmalige secretaris het lukte om een behoorlijk subsidiebedrag bij de gemeente los te weken en met de opbrengst van weer een knetterende vliegshow werd in 2005 begonnen met de bouw van ons huidige clubhuis.
Mede door de inzet van veel vrijwilligers is het gelukt om dit prachtig gebouw neer te zetten (dank aan allen). De modderpoel rondom het gebouw is vervangen door een prachtig groot plein, wat mijn naam mag dragen. De laatste grote investering die de club gedaan heeft is in 2019 met de aansluiting op het 230V elektriciteitsnet.
Ook kreeg MBC Weert landelijke bekendheid via Hart van Nederland met jaarlijks terugkerend zogenaamde “beren vliegen”
MBC Weert is de laatste jaren ook gastheer geweest van het Europees kampioenschap parachutespringen voor modellen. De volgende grote uitdaging is een nog grotere vliegshow naar aanleiding van ons 50-jarig bestaan.